Ik mocht deze ochtend al vroeg de dingen groeten … vroeg wakker … gisteren dan ook een serieuze vuistslag gehad, net tussen 2 ribben in, waarbij mijn lever, milt en de linkerlong serieus geraakt werden. Het feit dat die slag kwam van een mooie jonge deerne, getooid in badpak, maakte de impact alleen maar erger. Alleen het feit dat ze dezelfde initialen draagt als ondergetekende, gaf het effect van het kusje dat mijn moeder vroeger op mijn knie gaf als ik daarop gevallen was: het deed een nano-seconde lang geen pijn meer, maar dat was het dan ook. Voor u allen met een trosje druiven gaat langskomen, wat meer tekst en uitleg. Sta ik daar gisteren dus foto’s te maken in een heet zwembad (clubkampioenschap ZCN), komt die jongedame op mij af en zegt: ‘Ik vind dat jij geen schoon foto’s maakt’. Het volgende dat ik mij herinner is dat ik mijn hoofd weer opricht, en M.F. heel ostentatief met haar beide handen tot 10 zie tellen, en mij verder toelichting geeft: ‘Ik vind dat wij daar altijd zo slecht op staan, met zo van die raar gezichten’. Ik veer (weliswaar traag) recht. Ik kijk haar diep in de ogen en denk (mijn spraakvermogen was nog niet terug): JE HEBT GELIJK! Het is bijna onbegonnen werk om actie-foto’s van sportmensen te nemen, waarbij ze er onberispelijk goed op staan. Het is me weliswaar ooit gelukt, in Francorchamps … van Michael Schumacher, Fernando Alonso en hun kompanen. Geen enkele vieze inspannende grimas, geen enkele spier op het hele lichaam die zich op een onnatuurlijke wijze tentoon spreidt. Niet dat er enig stuk menselijk vlees te zien was … Of net omdat … Maar diegenen die hun sport beoefenen in korte broek, met korte mouwen en het hoofd onbeschermd … daar is altijd wel iets op aan te merken. Stoppen we nu met sportfoto’s? Neen, want wat is de sportmens toch boeiend om op de gevoelige sensor vast te leggen. En vooral: die sportmens heeft die foto ook graag. Want naast het feit dat ze die foto misschien zelf niet zo graag zien, gaat ie ze wel massaal neerladen (downloaden heet dat tegenwoordig), en op zijn of haar Gezichtsboek (u weet wel) plaatsen. Want naast sportief zijn heeft die sportman of vrouw nog een andere eigenschap: ze zijn ijdel! Uren van training, vele momenten van ontzegging (culinair en vroeg naar bed) worden op maandagochtend op de werkvloer of op school gerechtvaardigd met de neergeladen foto. Heel soms op papier, meestal op gsm, tablet, of als screensaver/achtergrond op hun pc. En dan kunnen ze trots zeggen: ‘Ik sport tenminste! Ik maak daar geen foto’s van’ … En gelijk hebben ze!
