Flexibiliteit, daar draait het allemaal om. En soms ook risico’s nemen, al zijn dat op mijn leeftijd beredeneerde risico’s. Afwegingen tussen het voor en het na. Zelfs in gevaarlijke situaties zoals deze ochtend. Sta ik daar met mijn apparaat met 3 vlijmscherpe scheermesjes (mijn vorige had er 5, maar ook ik denk aan het milieu) de aangroei van mijn gezichtsharen van de voorbije 24 uur te kortwieken, terwijl mijn mobieltje gaat. Op zo’n onchristelijk uur is dat nooit goed nieuws! In het beste geval is er een medewerker ziek, en ook al is dat niet zo leuk voor de persoon in kwestie, meestal zijn dat zaken van zeer tijdelijke aard. Dus tjoefel ik toch maar naar de gang, waar inderdaad het gezicht van één onzer op het scherm me toelacht. Op dat moment weet je ‘t … ziek … die zien we volgende dagen niet terug. We nemen het (beredeneerde) risico om de telefoon op te nemen, en met onze mond 7 cm van het apparaat verwijderd (niet wetende of Steve Jobs zijn toestellen scheerschuim-resistent heeft gemaakt) zeggen wij hoopvol maar toch ietwat bevreesd goedemorgen. De vrolijke manier waarop die groet aan de andere kant van de lijn (enfin, er is geen lijn meer) wordt beantwoord, geeft al aan dat er van ziekte geen sprake is. Gewoon de melding dat ze wat later gaat zijn. Want de kat heeft de visbak omgestoten. Het glas aan diggelen, en er zijn nog een paar vissen vermist. Zelf Foster-Parent zijnde van zo’n 40 waterwezens kan ik me het leed inbeelden, ook al bevinden mijn kindjes zich momenteel in de status ‘ winterslaap ‘, om daar wellicht pas op 27 april van het volgende jaar terug uit te ontwaken. Mijn advies was dan ook de poes in de hoek te zetten, tot alle vissen terug opgevist zijn, daarna een veilig onderkomen voor hen zoeken, waarna ze tot rust kunnen komen. Want vissen zijn stress-kippen, ook al zeggen ze dat ze maar een geheugen van 3 seconden hebben. En dat klopt niet, want toen we deze zomer een vliegende snodaard op bezoek hebben gekregen, heb ik hen 14 dagen psychologische begeleiding mogen geven alvorens ze terug boven water kwamen. En vooraleer u massaal de vraag gaat stellen, hier al het antwoord: ik ben door die mini-crisis (met dat scheren dan hè) zonder bloedverlies van afgekomen, en ik hoop van de vissen hetzelfde!
