Zou juffrouw Isabel een bijnaam hebben? Ik vroeg het me deze ochtend af toen ik haar kleuterklasje passeerde. In mijn tijd, al is dat al wel zo’n vier decennia geleden, hadden ze die wel. En als ze er geen hadden, kon je uit de aanspreektitel ook het een en ’t ander afleiden. Mijn eerste kleuterklas zat ik bij juffrouw Odille. Mijn zus huivert nog altijd als we haar herinneren aan juffrouw ‘krokodil’. Bij mij valt dat nogal mee, wellicht omdat ik altijd nogal een braaf bazeke was. In het tweede was het juffrouw Elvire. Geen bijnaam, ik herinner me er dan ook maar weinig van. Juffrouw Verhaert bereidde ons voor op het eerste leerjaar, wellicht vanwege die grotere verantwoordelijkheid had zij geen voornaam. In de Gemeentelijke Jongensschool van Brecht leerden we onze eerste woordjes bij meester Ronny. Ik herinner me nog de klasfoto’s … waarbij we op een pony zaten! Meester Ronny … Pony … hebt u ‘m? Meester Dennis van het tweede was dan weer zo’ne strenge dat we er zelfs niet aan dachten om die anders te noemen, ook al vertoonde hij nogal gelijkenissen met een Duitse dictator van in de jaren ’40 van de vorige eeuw, en meester Leo van het derde was dan weer zo’ne goeie dat juffrouw Simons van het 4e andere dan puur schoolse gevoelens voor hem kreeg, maar omdat dat niet wederzijds was, mocht ze het jaar daarna van school verwisselen. En meester Degeyt, De Geit genaamd, al is daar maar weinig fonetisch verschil in, was diegene bij wie ik mijn lagere school afsloot. Om u niet te veel aan het nadenken te zetten: het 6e leerjaar verhuisde ik dan weer naar een andere school, niet omwille van mijn gevoelens voor de lerares van het 6e (want dat was een leraar – in die tijden was een lerares nog de uitzondering), maar omdat we toen al vermoeden dat we in het College bij de broeders van Westmalle beter zouden voorbereid worden op het middelbaar. Al was het vanaf dat moment dan ook gedaan met de bijnamen …
